“Wanneer ik met het gezin naar de kermis ging, kon ik nooit voorbij het schietkraam passeren. Ik deed dat heel graag en eigenlijk ook best goed. Ik wou van schieten mijn hobby maken, maar ik mocht niet van thuis uit, dus bleef ik maar theater spelen, wat ik ook heel graag deed.

Zoveel jaren later bleef de roeping voor de schietsport aanwezig, na een deftig gesprek met mijn vrouw kreeg ik groen licht en schreef ik mij meteen in in een schietclub.”

Is schieten een sport?

“Tuurlijk, het is zelfs een olympische sport! Het vraagt een bijzondere concentratie. Zoals andere sporters moet je jou ook enorm toeleggen op jouw ademhaling en jouw houding. Het competitiviteitsgevoel is zeer sterk aanwezig en er worden jaarlijks wedstrijden georganiseerd.

Er zijn verschillende disciplines zoals doelschieten, wat ík voornamelijk doe. Maar er is ook parcoursschieten en kleiduifschuiten. Kleiduifschieten doe ik soms ook en is heel plezant, maar doelschieten ligt mij meer.

Sommige mensen hebben trouwens een verkeerd beeld van wapens, maar sportschutters zien hun wapen als een sportattribuut, zoals een tennisser zijn tennisracket.

” Hoe verloopt het parcours voor iemand die graag wil beginnen schieten?

“Je begint met luchtdrukschieten. Dat is echt op doel schieten, dat zijn kaartjes met cirkeltjes op, ook wel cibels genaamd. Die hangen op 10 meter van jou vandaan. Na zes maanden kan je overstappen naar een voorlopige licentie voor een vuurwapen. Dan schiet je met vuurwapens van jouw schietclub zelf. Na x-aantal maanden en een minimum aantal beurten mag je een theoretisch en praktisch examen afleggen. Als je daarvoor geslaagd bent, kan je al uit een beperkte selectie een eigen vuurwapen kopen. Voor zwaardere type wapens heb je een specifieke vergunning nodig en komt de wijkagent even langs voor een onderzoek aan de hand van een vragenlijst en controle van het opbergen van de wapens. De vergunning moet tenslotte goedgekeurd worden door de Gouverneur.

Dus je kan in België niet zomaar een wapen kopen. Je moet ook een blanco strafblad bezitten.”

En het is met dat doelschieten dat je al meermaals in de prijzen bent gevallen?

“Ja. Twee jaar op rij won ik de koningsschieting met karabijn. Dat is een schoudergeweer met kogels waarmee je zoveel mogelijk punten moet behalen met 10 scheuten. Wanneer je drie jaar op rij ‘Koning’ bent in dezelfde discipline, krijg je de titel van ‘Keizer’. Twee jaar op rij won ik, het derde jaar strandde ik op de tweede plaats. Dat was best zuur.

In de discipline handvuurwapen werd ik twee jaar op rij tweede. In het kampioenschap - een wedstrijd
over het hele jaar - werd ik zowel in de categorie .22 (licht kaliber in de sportmunitie) als in de categorie zwaar kaliber (bv. 9mm, .45, .38, …) Kampioen. Jammer genoeg werd de prijsuitreiking door de coronasituatie geannuleerd.”

Om ons fijn gesprek af te ronden, heb je nog een anekdote?

“Ja, ooit vroeg een collega sportschutter mij of ik aan een bepaalde wedstrijd ging deelnemen en haakte af omdat hij wist dat ik veel sterker ben in deze competitie. Best grappig. (lacht)”