John, echte Oudenaardisten kennen u misschien nog als trouwe medewerker én voorzitter van Radio Brouwer of als muzikant bij het gekende streekorkest The Seagulls. Wanneer bent u precies aan uw carrière als auteur begonnen ?

Ik ben hier pas mee begonnen toen ik al op pensioen was. Mijn eerste boek ‘Oudenaarde en deelgemeenten’ verscheen in 2009. Twee jaar later werd mijn tweede boek ‘Oudenaarde, vroeger en nu’ gepubliceerd. Intussen ben ik zelf 71 jaar oud en heb ik net mijn derde boek voltooid. Maar hier zal het voor mij waarschijnlijk ook wel stoppen als schrijver. Ik heb hier nog een volledig archief liggen van Radio Brouwer. Dat zou ik graag digitaliseren dus ik weet wat gedaan in de nabije toekomst (lacht).

In dit boek brengt u het verhaal van een andere Oudenaardist, Karel De Rycke. Hoe kennen jullie elkaar ?

Ik heb Karel leren kennen in het Oudenaards Harmonieorkest, waar we uiteindelijk vijftien jaar lang samen klarinet gespeeld hebben. Van in het begin viel het me op dat de onderste kleppen van zijn klarinet verlengd waren omdat er twee kootjes ontbraken aan zijn rechterpink. Toen ik hem vroeg wat er was gebeurd, zei hij steeds dat hij me dat ooit wel nog eens zou vertellen.

Maar de jaren verstreken en het bleef stil. Eén jaar geleden veranderde Karel dan toch van gedacht…

Hij vertelde mij dat hij zijn vingerkootjes verloren was tijdens WO II. Hij vertelde me over zijn gevangenneming aan het Schipdonkkanaal, zijn opsluiting in het krijgsgevangenenkamp Stalag XVII-B in Gneixendorf, zijn verplichte tewerkstelling in Bernsbach en zijn terugkomst naar Eine. Hoewel ik eerst wat tegenkanting ervaarde, stemde Karel er uiteindelijk mee in om zijn oorlogservaringen te laten neerpennen.

Intussen heeft uw boek al de nodige media-aandacht gekregen. Hoe zijn de eerste reacties ?

Ik heb al enkele telefoons gekregen van mensen die me vragen waar ze het boek kunnen vinden omdat de namen en/of foto’s van familieleden in het boek staan. Het brengt iets teweeg bij de mensen en dat doet me plezier.

Oorspronkelijk ging het boek nog een dertigtal pagina’s langer zijn maar uiteindelijk is dit dan toch niet doorgegaan ?

De uitgeverij van mijn vorige boeken eiste dat elk boek steeds uit een negentigtal bladzijden bestond. Omdat ik nog maar een zestigtal pagina’s geschreven had, besloot ik om nog enkele hoofdstukken toe te voegen waar ik het onder andere wou hebben over bekende ontsnappingspogingen en oorlogswreedheden in Tulle en Oradour. Uiteindelijk bleek dat de uitgeverij in België niet meer bestond… Ik heb alles dan maar gelaten zoals het oorspronkelijk was en met mijn eigen spaarcenten heb ik het boek laten drukken.

Het boek ‘Dwangarbeid 1940-1945, Karel De Rycke 70 jaar later, Oudenaards muzikant en het trieste lot van Marcel Branswyck uit Nederename (1940)’ kan aangekocht worden in de Oudenaardse boekhandels en de meeste krantenwinkels.