De krachtcentrale van Ruien werd operationeel in 1958 en telde op een bepaald moment een driehonderdtal werknemers. Ze was een bron van welvaart en werkgelegenheid voor de streek, maar haar impact reikte verder dan het economische. Afscheid nemen was voor veel werknemers dan ook een bijzonder emotioneel moment. 

Pascal werkte van zijn 21ste tot z’n 52ste in de centrale. “Ik ben begonnen in de werkplaats, maar na een korte periode in het magazijn en de aankoopdienst, ben ik dan doorgegroeid tot meestergast. Toen leerden we het bedrijf nog van onderuit kennen. We regelden de turbines zelf af, terwijl daar nu rondreizende teams voor verantwoordelijk zijn. Die grote autonomie zorgde ook voor een familiale sfeer, waarbij iedereen zich met trots inzette voor de goede werking van de centrale. Overuren waren geen probleem. Maar ook naast het werk zagen we elkaar. In het voetbal, de volleybalclub, de vissersclub, de seniorenclub en natuurlijk ook op de jaarlijkse Sint-Elooisfeesten.”

“Het was dan ook met pijn in het hart dat we in 2011 voor het eerst vernamen dat Electrabel de centrale ging sluiten. Milieuwetgeving en -belastingen maakten de uitbating niet langer rendabel. Gelukkig werd door de vakbonden en werkgevers een goed sociaal akkoord afgesloten. Uiteindelijk trok ik pas in december 2014 de deur achter me dicht. Alhoewel, ik kom er nog vaak, omdat men soms nog op mijn expertise beroep doet. Ik ben nu wel op rust zoals dat dan heet, maar ik blijf actief in het lokale verenigingsleven en werk graag in mijn tuin.”

Het leven in en rond de centrale verdient het om herinnerd te worden. Daarom vindt op 22 juni in de ontvangstruimte van het gebouw een tentoonstelling plaats waarin allerhande memorabilia en getuigenissen van ex-werknemers te zien zullen zijn. Een tweede leven als het ware voor de centrale.

MEER INFO
www.kluisbergen.be