Els, jij bent niet gespaard gebleven van tegenslagen, hé ?

“2019 was een horror-jaar. Eerst was er het overlijden van mijn doopmeter in mei, in juni moest ik mijn mama afgeven (72 jaar) en kort nadien mijn schoonzus (53 jaar). Later op het jaar is ook mijn stiefmoeder overleden. Heel wat overlijdens in mijn nabije omgeving kort op elkaar… 

In oktober dan, na een strijd van 10 jaar, is mijn linker onderbeen geamputeerd. En alsof dit nog niet genoeg was, werd mijn man ontslagen na 29 jaar trouwe dienst. Dit alles op nog geen zes maanden tijd !”

Wat ging er dan door jou heen ?

“Dit was heel veel ineens om te verwerken, maar ik heb het nu eenmaal in mij, om negatieve zaken om te buigen in opportuniteiten. Gelukkig heb ik een bepaalde gedrevenheid en optimisme.”

Je koos er zelf voor om jouw onderbeen te laten amputeren ?!

“Ja, ik leed al jarenlang aan ‘vasculaire botnicrose’; het bot van mijn voet stierf af. Ik heb veel pijn geleden en allerlei hulpmiddelen hielpen niet. Ik dacht maar aan 1 oplossing : amputatie. Het was geen bevlieging, dat bewees ook de psychologische begeleiding.”

Wanneer kwam je op het idee om een boek te schrijven ? En waarom ?

“Dit idee om een boek te maken, overviel me op een nacht. Ik wou een boek creëren dat een lichtpuntje kan zijn wanneer het donker is. Het hoeft niet meteen een kampvuur te zijn, maar alvast een vlammetje… en wie weet ! 

Er staan ook heel wat foto’s in die meteen het verhaal mee vertellen.” 

Wat is jouw bedoeling met dit boek ?

“Met dit (foto-)boek en mijn verhaal zou ik andere mensen troost, herkenning of hoop willen geven. Door steun en troost te vinden, maar ook door in te zien dat je een tegenslag kan omzetten in iets positiefs en dat je daar ook kracht kan uit putten.” 

Je hebt alles zélf uitgegeven ?
Was dat haalbaar ?

“Ik heb zelf een fotograaf - want ik gebruik heel veel foto’s - en een schrijver gezocht. Ik stond erop om het boek in eigen beheer uit te geven. Financieel was dit heel zwaar, maar de voldoening en de mentale boost die ik hierdoor gekregen heb is zeer groot, ook wetende dat mogelijks andere mensen hier ook baat bij zullen hebben.”

Hoe gaat het nu met jou ?

“Door de amputatie ben ik weliswaar iets minder mobiel, maar ik ben de constante pijn die ik voorheen had wel kwijt. En ik kan zo goed als alles met mijn prothese ! 

Omdat stil zitten evenwel niks voor mij is, heb ik me nu toegelegd op keramiek en lassen, zodat ik me creatief kan uitleven.”

Meer info 
dce.consulting@telenet.be 

Randeevoe schenkt 3 boeken weg !
Mail naar info@randeevoe.be