Sarah is afkomstig van Avelgem, studeerde eerst Toegepaste Psychologie en daarna Maatschappelijk Werk. “Drie maanden lang deed ik research in Kenia : projecten van Belgen en Nederlanders zoeken en die mensen contacteren om hun advies te vragen. Ik klopte aan bij de dienst voor kinderbescherming om te vragen welke noden er waren. Ik wou niet ‘gewoon’ een weeshuis openen maar me vooral toespitsen op een bestaande nood en zo kwam ik terecht in het verlaten gebied van Magarini”, vertelt Sarah. 

“Via de verantwoordelijke van de kinderbescherming kwam ik bij Tabasamu terecht. Ik werk deels met hen samen, maar functioneer volledig zelfstandig. Het is belangrijk om gekend te raken in de community : de lokale bevolking moet me leren vertrouwen. Daarom is het nodig dat we via een bestaand project de eerste stappen zetten.” Voor Sarah voelde het niet juist om in België te blijven. “Ik was echt mijn hart verloren aan Afrika en hou enorm van het werk met de kinderen daar. De liefde en vreugde die je ontvangt is onvoorstelbaar. Daar werken geeft me veel meer voldoening dan eender welke job hier.”

Sarah heeft als missie om de levenskwaliteit van de lokale gemeenschap te verbeteren. “Dat wil ik doen door het verstrekken van basisbehoeften, het ondersteunen van zelfredzaamheid en het opzetten van gemeenschapsprojecten en trainingsprogramma’s rond levensvaardigheden. Zo kan er een kippenboerderij opgestart worden. Ik wil me niet enkel en alleen focussen op voedsel en onderwijs, maar vind het ook belangrijk dat de kinderen liefde en genegenheid voelen.”

Momenteel is Sarah druk bezig met het opzetten van een outreach programma. “We bezoeken gezinnen thuis, gaan hun persoonlijke noden na en proberen hen, waar mogelijk, te helpen.” Een andere prioriteit is het opzetten van een voedselprogramma. “Op zaterdag komen alle kinderen uit de community naar de school, waar ze een warme maaltijd krijgen. Heel wat kinderen krijgen daar immers maar om de twee dagen eten thuis…”

Sarah’s ultieme droom is een eigen weeshuis te hebben. “Uiteraard moet ik nu klein beginnen, om zo geleidelijk aan te groeien, maar ik ben ervan overtuigd dat mijn droom op een dag werkelijkheid zal worden. Ik voel me enorm gelukkig in Afrika, omringd door die kinderen. Ze laten je echt het leven relativeren en terug genieten van de kleine dingen.”