Adinda : “Eigenlijk ben ik altijd een echte couch potato geweest, maar rond mijn 30ste had ik er genoeg van en begon ik te rennen. In het begin deed ik tochtjes van 5, 7 of 10 km, die al snel een verslavende hobby werden. Het blijft toch een ongelofelijke vaststelling : als ik in 2012 niet was beginnen vermageren, zou ik mijn talent nooit ontdekt hebben.”

Toch was jouw overwinning op de ultraloop een verrassing ?

Adinda : “Ik wist echt niet wat te verwachten. Vooraf was het verste dat ik al had gelopen het Belgisch Kampioenschap over 100 km. Aan de meet daarvan was ik perte totale, maar na de 24 uur was ik nog zo fris als een hoentje. Ongelofelijk hoeveel ik op een jaar tijd geëvolueerd ben.”

Wanneer neemt een mens de beslissing dat zelfs een marathon niet genoeg is ?

Adinda : “Eigenlijk had ik gezworen om nooit een marathon te lopen (lacht). De eerste wou ik gewoon eens proberen zonder ergens iets aan te kondigen, maar ik liep onmiddellijk een tijd van 3 uur 24 minuten, zonder specifieke training. Ik realiseerde mij dat ik er wel talent voor had en kreeg de smaak te pakken. Toen ik voor de eerste keer deelnam aan een 6-urenloop en ik daarin onmiddellijk 62 km liep, ging de bal definitief aan het rollen. Je moet weten dat er niet veel mensen zijn die op zes uur aan meer dan 60 km raken.” 

Jouw Belgische titel heeft heel Kruisem in vervoering gebracht. Had je veel aan de steun die je kreeg ?

Adinda : “Ja, er waren enorm veel prachtige momenten. Bij elke training kreeg ik een opgestoken duim. De mensen in Kruisem zijn ongelofelijk. Blijkbaar volgden veel stadsgenoten mijn wedstrijd ook online. Ik ben echt fier op mijn gemeente. Het is hier mooi om te wonen ook, ideaal voor prachtige trainingen. Ik heb al duizenden km afgelegd en ik ken elk straatje. Dus ik kan het weten. Ook mijn trainer, Jurgen Thys, heeft enorm veel voor mij betekend. De voorbije twee jaren met hem heb ik veel persoonlijke records gebroken op lange afstanden. Ook tijdens de 24 uur was hij er de hele tijd bij met een voedingsprogramma en peptalks. Hij was onmisbaar ! Maar mijn grootste supporters zijn natuurlijk mijn man en mijn twee kindjes. Tijdens de wedstrijd sliepen ze ‘s nachts in een bedje in de auto. Maar toen ze ‘s morgens wakker werden, waren ze dolenthousiast en dat gaf me vleugels !”