Marijn Devalck verhuisde op vierjarige leeftijd naar Brakel. Zijn muzikaal talent werd al vroeg duidelijk, al blazend op de bugel bij de lokale fanfare. De eerste stappen in zijn carrière werden gezet op 14-jarige leeftijd (1966) toen hij als Marino Falco zijn eerste hits scoorde. Herman De Croo kwam op het idee om dit jubileum niet onopgemerkt voorbij te laten gaan. “We wilden iets speciaals doen, enkel voor Brakelaars. Ze ontvangen allemaal een uitnodiging ondertekend door vier ereburgemeesters van alle politieke strekkingen. Het feest is gratis maar de capaciteit is beperkt tot 490 man, dus de mensen moeten zich wel op voorhand via mail of telefoon inschrijven. Er zullen voor de eerste keer delegaties van beide fanfares (De Eendracht en De Vrije Kunstkring) samenspelen om Marijn te begeleiden tijdens het muzikale gedeelte. Deze bigband wordt voor de gelegenheid De Marijniers gedoopt. Wat ook uniek is : voor het muzikale gedeelte van start gaat, zal Marijn a.d.h.v. liedjes zijn rijk gevulde carrière overlopen – van de Leuvense stoof tot de iPad, van Marino Falco tot Balthasar Boma. We wilden graag dat hij het zelf doet, anders gluurt de bewieroking om de hoek en dat wilden we vermijden. And last but not least : we mogen Will Tura als eregast op dit jubileum ontvangen.” 

Een terugblik op een mooi parcours dus. Marijn Devalck bevestigt, maar heeft toch enkele kanttekeningen. “Balthasar Boma heeft voor mijn bekendheid bij het grote publiek gezorgd, maar deze rol was wel een vergiftigd geschenk voor mijn muzikale ambities. Door de associatie met dit volkse typetje werd het veel moeilijker om met mijn muziek op de radio te komen. Natuurlijk was mijn motorongeval in 1996 ook een donkere bladzijde. Het zag er even naar uit dat ik nooit meer ging kunnen zingen, maar gelukkig kon ik twee van de drie octaven behouden. Tijdens het eerste gedeelte zal ik dus een nostalgisch verhaal brengen met liedjes in het Brakels dialect, maar na de pauze zal ik met De Marijniers Croonermuziek zoals Frank Sinatra en Louis Armstrong brengen, om zo toch iets terug te geven aan de Brakelaars.”