Muziek en wetenschappen, het lijkt een spreidstand tussen ratio en emotie. Of zie ik het te zwart-wit ?

“Dat is het hoegenaamd niet. Ik ben zelf veel bezig met die dualiteit. Maar hoe verder ik ga in beide onderwerpen, hoe duidelijker het wordt dat ze op dezelfde leest geschoeid zijn. De meest fundamentele emotie is verwondering : van auto-onderdelen en de elementaire deeltjes van het universum tot de magische solo’s van John Coltrane ... Au fond zijn ze hetzelfde. Als we die verwondering niet kennen in tenminste één van de facetten van ons leven kennen, is de reis niet de moeite waard.”

Kan je ook in de wetenschappen en medicijnen iets op gevoel doen ?

“Jazeker, in de figuur van Max Born (kwantumfysica) komt dat mooi naar voor. Wetenschap gaat verder dan pure ratio. Hij was een zeer getalenteerd musicus. Zijn pijlers waren vastberadenheid in wetenschap en emotionele ontlading in muziek. En vanuit die emotionele beleving worden veel creatieve processen gestuurd in de wetenschap. Een andere interessante wetenschapper op dat gebied was de Amerikaan Richard Feynman. Hij was een fervent bongospeler, die de Nobelprijs won tijdens de Koude Oorlog. Hij raakte erg geïntrigeerd door een stam uit de Sovjet-Unie en wou er koste wat het kost naartoe, onder meer om de muzikale beleving mee te maken. Dus verzon hij maar een lezing in de buurt ervan. Helaas overleed Feynman vlak voor het verkrijgen van het benodigde visum. Conclusie : wetenschappers zijn bad asses !”

Nu combineer je het tweede jaar jazzdrums aan het Conservatorium met je studies Geneeskunde. Hoe houdt een mens dat vol ?

“Met weinig slaap in ieder geval ... (glimlacht) Tja, hoe lukt dat ? Goede vraag. Ten eerste door hard te werken. Dat is hét codewoord in de muziek. Toch lijden mijn resultaten geneeskunde niet onder mijn muzikale escapades. Integendeel, het motiveert me net. Ik haal uit beide evenveel plezier.”

Hoe zie je de toekomst met al die mogelijkheden ?

“Mijn betrachting is om het te synthetiseren. Ik zie mezelf in de research gaan want genetica interesseert me uitermate veel. Anderzijds ben ik nu ook gefascineerd hoe je ritmiek en harmonie op een mathematische manier kunt verweven. Er zijn nu eenmaal veel wiskundige patronen in muziek. Ach, zolang de keuze zich niet opdringt, blijf ik alles naïef combineren.”

Een mens zou het haast vergeten. Maar je speelde deze zomer ook op Ronse op Scène met je band Wildebras.

“Inderdaad, het was heel leuk om met ons ensemble een thuismatch te spelen. Het was fantastisch om te zien dat het gesmaakt werd door een publiek vlak voor mijn eigen deur. Dat geeft ons alleen maar honger naar meer !”