Hélène Poncelet is geboren in Schaarbeek en groeide op in Antwerpen waar ze Kunsthumaniora aan het Sint-Lucas Instituut volgde. “Daar werd ik gebeten door de tekenmicrobe. Na mijn humaniora ben ik verpleegkunde gaan studeren maar die studies heb ik opgeborgen toen mijn mama ziek werd. Daarna ben ik de liefde van mijn leven gevolgd en naar Oudenaarde verhuisd. Mama stierf, ik trouwde, we kregen twee kinderen en ik kon als zorgkundige aan het werk. Ik heb twee passies. Voor mensen zorgen en tekenen.” 

Met tekenen startte Hélène opnieuw toen de kinderen geboren werden. Omwille van medische redenen mag ze haar functie als verzorgende niet meer uitoefenen. Nu volgt ze een grafische opleiding in het volwassenonderwijs.
“Ik zou heel graag aan de slag willen gaan als grafisch vormgever en mijn carrière als illustrator van kinderboeken verder willen uitbouwen. Ik heb altijd een zwak gehad voor kinderboeken en illustraties. Het is altijd al mijn droom geweest om zelf een kinderboek te illustreren. Tekenen brengt me tot rust.”

Het idee voor het kinderboek ‘Kikker Cas’ ontstond in het ziekenhuis toen haar zoontje Luka vorig jaar een paar keer werd opgenomen. “Ons gezin kiest er altijd voor om bij de kinderen te blijven op de kamer ingeval van opname in een ziekenhuis. Het begon met tekeningen in mijn schetsboek dat ik meehad. Ik heb getekend én geschreven, hoe ik het ervaren heb. Het is een positief verhaal, recht uit mijn hart. Vrienden van ons verloren een viertal jaar geleden hun zoontje Cas. Hij is maar vijf maanden oud geworden. De ouders van Cas, familie en vrienden, gedenken hem in een kikkerfiguurtje. In mijn boek leeft Cas ook voort. Als kikkerfiguurtje, een kleine kikkervriend.”

‘Kikker Cas in het ziekenhuis’ verschijnt deze lente. Het is heel herkenbaar geschreven. Er staan grote illustraties in die, zelfs voor kinderen die nog niet kunnen lezen, boekdelen spreken. “Tijdens een opname heeft niet elk kind het geluk een ouder op de rand van zijn of haar bed te hebben. Dit boekje vertelt over Kikker Cas die ziek is en naar het ziekenhuis moet. Maar door de goede zorgen van iedereen mag hij snel weer naar huis. Het zou fijn zijn mocht dit boekje ter beschikking zijn op een kinderafdeling van een ziekenhuis of in een wachtkamer van een dokter. Ziek zijn is niet fijn, maar dit boekje brengt een positief verhaal.”