Lucien, hoe ben je zo gefascineerd geraakt door koers ?

“Alles begon in 1947, toen was ik zeven jaar. De Ronde van Frankrijk kwam voor de eerste keer naar België. Het dagblad ‘Het Volk’ bracht toen een speciaal koerskrantje uit. Ik ging toen rond met die krantjes en verkocht ze aan 1 frank per stuk. Ik had de microbe meteen te pakken !”

Je had ooit jouw eigen koersmuseum ? 

“Mijn ‘Musée du Tour de France’ in Oeudeghien (Frasnes-les-Anvaing) kon men bezoeken van 2000 tot 2006. Dan heb ik alles verkocht aan het Centrum van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde. Daar ben ik nu, tot mijn grote vreugde, gids. Ik had heel unieke stukken, zoals de aankomstbel uit Bordeaux van het jaar 1937, de koersfiets van Jacques Anquetil (1957) en de officiële uitslag van het eerste jaar, 1903.” 

“Geen seingevers, geen koers !” is een uitspraak van jou. Maar geraak je nog wel makkelijk aan seingevers ? 

“Seingevers zijn vaak niet de jongste mensen. Dus door overlijdens vermindert het aantal wel. En de nog actieve vrijwilligers zien het vaak niet meer zitten door gebrek aan respect of omdat ze in weer en wind moeten staan voor amper tien euro. Wagens die tegen je benen rijden of een vuistslag… Ik heb het allemaal meegemaakt. Voor de Ronde van Vlaanderen moet ik telkens zo’n 300-tal seingevers vinden. Voorlopig lukt het mij nog, maar het is niet gemakkelijk. Ik ga zelf ieder jaar op controle bij de dokter. Als de gezondheid goed is en als ook het hoofd nog mee wil, hoop ik het nog lang te mogen doen.”

Wat vind je er van dat ‘de Ronde’ aankomt in je eigen stad ?

“Ik vind dat fantastisch. De Vlaamse Ardennen spelen een grote rol in de koers. Het is een mooie omgeving waar de renners de koers kunnen openbreken. Niet te vroeg, niet te laat, … het is een ware kunst. Oudenaarde mag dat niet meer uit handen geven, maar het kost (te) veel geld, dat wel. Anderzijds brengt het ook veel op, op toeristisch vlak en naamsbekendheid.”

Je organiseert zelf de ‘Ronde voor kleuters’ ?

“Jaarlijks, de maandag voor de Ronde, doen wij aan de achterkant van het Centrum van de Ronde van Vlaanderen een echte koers na. Met nadars, seingevers, politie en veel volk creëren we voor de kinderen een echte koerssfeer met alleen maar winnaars. Echt heel leuk. Ik hoop dit én het meewerken aan de echte koersen, vooral de Ronde, nog jaren te kunnen doen.”