Naima Charkaoui groeide op in Roeselare als dochter van een Marokkaanse vader, Aziz Charkaoui - de eerste allochtone schepen in Vlaanderen - en een Vlaamse moeder die actief was in de arbeidersbeweging. De keuze om Politieke Wetenschappen aan de Universiteit Gent te studeren lijkt dan ook met de paplepel ingegeven. Na haar studies ging ze 12 jaar aan de slag als directeur van het Minderhedenforum. De laatste vier jaar is ze actief in het Kinderrechtencommissariaat. 

Begin dit jaar kwam haar boek uit. Daarin wil ze de focus op racisme verbreden naar zorg voor de slachtoffers. “Onderzoek richt zich heel vaak op het in kaart brengen van racisme, bijvoorbeeld op school of op de arbeids- en huizenmarkt, maar even belangrijk zijn de mentale en emotionele gevolgen bij de slachtoffers en hoe deze en hun omgeving daar mee om kunnen gaan. Tijdens een korte vervanging bij de Kinderrechtencoalitie besloot ik me te verdiepen in het thema. Ik kwam tot de conclusie dat hieromtrent quasi niets terug te vinden viel, terwijl over andere opvoedingsthema’s meer dan voldoende meningen worden gepubliceerd. Het is echt een blinde vlek. Daarom dit boek.”

Het boek richt zich dus niet alleen op fysiek geweld, maar vooral op microkwetsingen. “Eerst en vooral wil ik inzicht aanreiken. Het is normaal dat racisme iets met je doet. Het is belangrijk dat mensen dit beseffen. Ten tweede breng ik praktische wegwijzers naar voor waarmee alle betrokkenen aan de slag kunnen om dit bespreekbaar te maken en om er mee om te gaan op een constructieve wijze.” 

“Belangrijk hierbij is het ontwikkelen van een positieve identiteit rond het land van herkomst. Kennis en het waardevol achten van deze cultuur kan kinderen weerbaar maken. Zelf herinner ik me een uitspraak van een leerkracht geschiedenis in de middelbare school : “Gelukkig dat we de Arabieren in Poitiers hebben tegengehouden, anders zaten we hier allemaal met een hoofddoek.” Eenzijdig natuurlijk ! Het is ook de Arabische cultuur van Al-Andalus die tijdens de donkere middeleeuwen voor de herintroductie en uitbreiding van de wetenschappelijke kennis uit de klassieke oudheid heeft gezorgd. Ik wist dat en dat heeft me gesterkt op dat moment.”

“Let wel : ik wil geen recepten voorschrijven. Ik wil enkel concepten naar voor brengen die actoren op het terrein verder kunnen uitwerken. Dit boek kan een dominosteentje zijn dat andere doet vallen. Ik heb tijdens lezingen al gemerkt dat mensen zich herkennen in het verhaal, maar ook dat het hen steun geeft. Ook professionals geven aan dat het hen inspireert om er werk van te maken.”

MEER INFO
www.branderij.be