“Wij scheppen orde en een gecoördineerde samenwerking in de chaos bij grootschalige incidenten.”

Tom is reeds 10 jaar noodplanningscoördinator en preventieadviseur bij de stad. Na de fusie van stad en OCMW Oudenaarde, begin 2020, werd er een gemeenschappelijke dienst ‘veiligheid’ opgericht waarna de anderen erbij kwamen.

Na slechts twee maand was daar reeds de eerste lockdown. Heel confronterend, want behalve Tom die ook al 20 jaar brandweerman en ambulancier is, had niemand ervaring met dergelijke materie.

Lieselot komt, na een opleiding eventmanagement, van de jeugddienst. Marina en Hilde waren maatschappelijk assistenten en Pascal werkte op de technische dienst.
Tussen alle commotie in behaalden zij allen hun diploma als preventieadviseur.

De intergemeentelijke veiligheidscel

Al snel werd duidelijk dat corona om meer ging dan een kortdurend incident. Problemen zoals gebrek aan beschermend materiaal, onduidelijke wetgeving en geen gestructureerde procedures van hogerhand, met als gevolg menselijk leed, zorgde al snel dat er een samenwerking kwam tussen de verschillende gemeenten van de politiezone Vlaamse Ardennen.

De ‘Intergemeentelijke veiligheidscel’, zoals we ze vandaag kennen, was geboren. Belangrijk was hier uniform- en grensoverschrijdend te werken op een groter gebied en met dezelfde hulp- en ordediensten.
De vier burgemeesters nemen de leiding en de eindbeslissingen. Zij worden hierbij geadviseerd door politie, brandweer, medische deskundigen, vertegenwoordigers van AZ Oudenaarde, logistieke diensten, communicatieverantwoordelijken en de noodplanningscoördinatoren.

In het begin van de coronaperiode kwam de veiligheidscel vaak 2 à 3 keer per week samen. Nu is dit ondertussen wel wat geminderd. Tijdens veiligheidscel nummer 10 zeiden de burgemeesters: “Bij 20 trakteren we op een lunch.” Ondertussen zit men aan veiligheidscel 85…

“Soms moeten we moeilijke beslissingen nemen…”

Met een steeds wisselende wetgeving was het voor de burger niet evident door het bos de bomen nog te zien. Bij elke aanpassing van de regelgeving probeert men vanuit de dienst veiligheid, de horeca, organisatoren en bedrijven te adviseren wat wel of niet kan.

Hierdoor is men soms genoodzaakt om niet altijd populaire adviezen op te maken, wat de ene dankbaar aanvaardt en de ander als onheus en benadeeld ziet.

Het zijn keer op keer evenwel objectieve adviezen gebaseerd op wetgeving en adviezen van deskundigen. Bij iedere beslissing worden de pro’s en de contra’s steeds overwogen.

“De variatie en het gevoel mensen te kunnen helpen is wat ons blijft motiveren in onze job! We zijn een goede tandem.”

Door goed partnerschap en kameraadschap kan men binnen de cel ‘veiligheid’ steeds de neuzen in dezelfde richting houden en elkaar steunen wanneer het toch even zwaar doorweegt.

Tijdens het afgelopen anderhalf jaar hebben ze regelmatig, vaak in het heetst van de strijd, uitspraken gehoord die hen zijn bijgebleven. De leukste of grappigste uitspraken hebben ze ondertussen uitgehangen in hun bureau.

“Tussen de pandemie door werd de gewone werking zo goed als mogelijk verder gezet en kwamen er nog verrassende projecten of incidenten op ons pad.”
 

Zo hadden Tom, Lieselot en de collega’s, kort geschetst, de laatste zes maand de eer om het veiligheidsverhaal van het bezoek van de Koning te organiseren, de Ronde van Vlaanderen mee te organiseren, vonden ze nog een Obus uit WO II die DOVO ter plaatse moest doen ontploffen, vonden de Werktuigdagen plaats, was er een industriebrand waarbij de operationele fase werd afgekondigd, had men nog een brandje in een woon- en zorgcentrum, …