Marjet, hoelang ben jij al reisleidster ? Waarom ben je daar ooit mee begonnen ? 

Ik ben in 1972 begonnen als reisleidster. Ik had zelf een jongerengroepsreis meegemaakt en ik vond die begeleiding voor verbetering vatbaar. Toen heb ik het zelf geprobeerd. Ik had meteen de smaak te pakken en hoop het nog vaak te kunnen doen. 

Kan je eens een paar landen opnoemen waar je bent geweest ? 

Als reisleidster ging ik onder meer naar Oostenrijk,
Marokko, Tunesië, Egypte, Nederland, Spanje, Zwitserland, Roemenië, Bulgarije, Italië, Frankrijk en recent het sublieme China. Al die landen zitten gegrift in mijn geheugen. Ik heb nog een lange verlanglijst hoor, maar bovenaan staan de Nederlandse Antillen.

Hoe bepaal je naar welk land je gaat met een groep ?

Soms is een keuze toeval. Een collega-reisleider die zegt naar een bepaald land liever niet te gaan terwijl het mij wel aanspreekt. Dan krijg ik die bestemming.

Aan welk land heb je de mooiste herinnering en waarom ? En de slechtste herinnering ?

Australië was een revelatie. Een immens groot & boeiend land, veel ruimte en variatie, diverse culturen, ... De slechtste herinnering – ondanks het mooie land – blijft Tunesië. Als vrouwelijke leidinggevende was het er niet evident. De verachting voor vrouwen was er schrijnend. 

De mensen die met jou meegaan, zijn dit meestal oudere of ook wel jongere mensen ?

Zowel jong als oud, maar beginnend vanaf 30 jaar.

Hoe bereid je jou voor ? 

Veel over het land lezen is aangewezen, gevolgd door gesprekken met kenners van het land. Soms ga ik er eerst met mijn gezin naartoe. Zij zijn ook ervaren reizigers.

Maar het hoeft niet altijd de andere kant van de wereld te zijn waar je gids bent ? 

Neen, zeker niet, al verkies ik de verdere bestemmingen. De rondleidingen dichterbij laat ik over aan mijn man die in verschillende omringende landen en steden zijn historische kennis met genoegen doorgeeft. Bijvoorbeeld zijn “Vlaamse wandeling in Amsterdam” had al veel toehoorders.

Heb je een anekdote van iets dat je hebt meegemaakt op een van jouw reizen ?

In Australië werd plots onze zoon uitverkoren om met een inboorling mee naar zijn stam te gaan. Hij leerde er veel over hun cultuur, communicatievormen en het gebruik van de Didgeridoo. Dit bijzonder ‘ding’ bleek veel meer nut te hebben dan, zoals wij het kennen, als muziekinstrument. Hij gaf daarover later een voordracht, die achteraf enthousiast onthaald werd, in de Oudenaardse bibliotheek. Dat onze kinderen onder meer door het reizen een ruime en breeddenkende blik op de wereld hebben gekregen stemt me gelukkig. 

Een andere anekdote gaat over Cuba waar we een sigarenfabriek bezochten. Ik probeerde ook zo’n handmatig gedraaide rookstok op te steken. Oei, dat was een overschatting, mijn maag was daar niet tegen bestand… Ook niet tegen hun Mojito trouwens... Zo straf ! Wel leuk was toen, in een van hun Casas de Trova, een Cubaan mij ten dans vroeg. Hij zwierde en zwaaide me in het rond !

Meer info : globetrotster@hotmail.com of 055 31 27 03