Binnenkomen in het bijzondere gebouw doe je voortaan via het leescafé met een kranten- en tijdschriftenhoek. In de digi-hoek kan je gratis beroep doen op pc- en internetgebruik. Medewerkers helpen jou wegwijs aan het onthaal waar je eventueel ook zelf jouw boeken kan inscannen aan de zelfuitleenbalie. Vooraan het gebouw is er trouwens ook een inleverbus voorzien, zo kan je geleende materialen ook buiten de openingsuren terugbrengen.

Het maiseel of Vleeshal

De meeste beroepen werden ooit in gilden en ambachten georganiseerd, ook de vleeshouwerij. Vlees verwerken en verkopen gebeurde gecentraliseerd, zo was er ook controle op de prijs en de kwaliteit. De Oudenaardse bevolking en de slagers ontmoetten elkaar op deze plek.

Het oorspronkelijk vleeshuis barstte midden de 16^de eeuw uit z’n voegen. Het kreeg een nieuwe definitieve locatie op de hoek van de Kleine Markt, waar in 1584 met de bouw ervan werd gestart. Het bakstenen vleeshuis doet zo’n 200 jaar dienst, waarna vernieuwingen zich opdrongen. Intussen had ook de kunstacademie er in 1773 een plek gekregen.

In 1780 werden er architecten aangesteld en in 1783 wordt het nieuwe gebouw in gebruik genomen. De gevel - opgetrokken in neoclassicistische stijl - wordt een echte blikvanger. Het wapenschild van de stad, in hardsteen, schittert onder de kroonlijst, geflankeerd door ovaalmedaillons met Latijnse opschriften.
De ruimte op het gelijkvloers is voortaan de vleeshalle, met de Vleeshouwerskamer achterin. De kunstacademie vestigt zich op de verdiepingen erboven.

Na de Franse revolutie verzwakt de macht van de gilden en ambachten. En vanaf 1868 stopt de vleesverkoop in het vleeshuis. De academie daarentegen kent haar hoogdagen.

Overal bibliotheken

Rond diezelfde tijd, in 1840, beslissen een aantal enthousiaste inwoners om een openbare Stadsboekerij te stichten. Die bibliotheek, in een lokaal van het stadhuis, biedt evenwel alleen historische en wetenschappelijke literatuur aan. 
In 1880 is het lokaal te klein geworden en een verhuis van de stadsboekerij naar het kasteel van Bourgondië aan de Schelde dringt zich op.
Tegen 1922 bevat de collectie een toegankelijker aanbod van onder andere jeugd- en ontspanningslectuur.

Ook in de dorpen rond Oudenaarde schieten de bibliotheken als paddenstoelen uit de grond. In 1965 verzamelen die zich in de vzw “Openbare bibliotheken der dekenij Oudenaarde”.
Zo’n 2 jaar later verhuist de grote Openbare stadsboekerij naar een moderne locatie in de Wijngaardstraat.

Ondertussen wordt er ook bij de academie niet stilgezeten. Na 170 jaar gebruik, is het vleeshuis in 1959 aan vernieuwing toe. Maar al in 1962 doen zich ernstige problemen voor. Het oude vleeshuis begint te scheuren. De academie is genoodzaakt een ander onderdak te zoeken en vindt dit in de voormalige abdij Maagdendale.

Het verval en de wederopbouw

In de jaren ‘70 en ‘80 van de vorige eeuw raakt het vleeshuis verder in verval. Het ooit zo prachtige gebouw verandert langzaam in een litteken dat de mooie binnenstad verminkt.
De verbouwingskosten blijken astronomisch en de politiek aarzelt. In 1984 gebeurt het toch, de stad beslist om het vleeshuis te renoveren.
De bouwwerken beginnen in 1987, de volledige binnenkant wordt afgebroken en heropgebouwd. Enkel de vleeshouwerskamer blijft intact.
Een kelderverdieping wordt toegevoegd en een 4de verdieping verschijnt onder een gloednieuw koperen koepeldak.

In mei 1993 is het zo ver, de nieuwe Oudenaardse stadsbibliotheek opent haar deuren in het gerestaureerde vleeshuis. Er is nu ook plaats voor muziek en later zelfs dvd’s. De bibliotheek duikt fris het nieuwe millennium in en kent haar succesvolste jaren ooit.

Maar dit succes heeft een keerzijde: het drukbezochte gebouw is na amper 30 jaar opnieuw aan verjonging toe. In 2020 sluit het oude vleeshuis de deuren.
Twee moeizame coronajaren verstrijken, terwijl werklieden het interieur grondig aanpakken.

En in 2022 is het eindelijk zover… Welkom in het vLEESHUIS!