De Zwalmbond bevindt zich op de hoek van het Stationsplein, dichtbij het oude stationsgebouw van Michelbeke. De gezellige warmte van een houtkachel, enkele stamgasten en een kranige oude dame verwelkomen ons. Leona heet ze, of Lou voor de vrienden. Na de dood van haar schoonmoeder Rachel nam ze het café over, nu ondertussen al 25 jaar geleden. Zelf is ze 68, maar ze denkt er niet aan te stoppen. “Ik doe het uit eerbied voor mijn schoonmoeder. Drie jaar geleden heb ik iets aan mijn hart gekregen en de mensen dachten dat ik ging stoppen. Maar ik dacht bij mezelf : ik heb net opnieuw behangen, ik kan nu toch onmogelijk stoppen.” (lacht)

Leona is de vrouw van Gratien Van Helleputte. Daarom is De Zwalmbond in de volksmond beter bekend als ‘Bij Helleputte’. Het café is onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van de spoorwegen in België. Het kende zijn bloei met de komst van het goederenvervoer, de bouw van een loskade aan het station en de pendelarbeid vanuit het Vlaamse platteland naar de mijnen van de Borinage in het begin van de 20ste eeuw. Zo’n honderd jaar geleden vestigde Henri Regaert hier zijn handel in granen en zaden en naast zijn zaak hield hij café. De man – beter bekend als ‘chapetterz’n boer’ (samen met cafébaas een combinatie van functies die kan tellen) – zorgde voor ambiance door al zingend op tafel te springen en pintjes te tappen na het harde werk. Zijn dochter Rachel trouwde met Albert Van Helleputte, de vader van Gratien. Albert was zelfs even burgemeester, maar stond de sjerp af aan de Alfons De Croo - jawel, vader van. 

Met het verdwijnen van de spoorwegen bleef het café als enige over op het stationsplein. Leona mijmert : “Ah, vroeger was het hier heel plezant. De mensen konden meer verdragen van elkaar. Nu mag er veel minder. Vroeger kwamen de dierenhandelaars zelfs met hun paarden binnen. Mijn schoonouders gaven ook onderdak aan Jan en alleman. In ruil voor wat hulp met het werk verbleef men kosteloos boven het café. Als cafébazin ben je ook soms een soort biechtmoeder. Je moet kunnen luisteren en zwijgen en vriendelijk blijven ondanks alles. Net als mijn moeder doe ik het graag en drink ik graag eentje mee. Ik ga door tot het dak op mijn hoofd valt.” (knipoogt)

De Zwalmbond is open tijdens het weekend van 14.30u tot 21.30u